به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، یکی می‌خواهد تورم را به صفر برساند و دیگری از زیر و رو کردن اقتصاد کشور سخن می‌گوید. یکی قرار است زیر میز بزند و برعکس دولت فعلی رفتار کند و دیگری از آغوش باز برای همه دنیا صحبت می‌کند. دوباره موسم انتخابات شده و بازهم شعارهایی از برخی نامزدهای احتمالی شنیده می‌شود که در واقعیت چندان عملی به نظر نمی‌رسند.

کاندیداهایی که از سیاره های دیگر آمده اندکمتر از دو ماه تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم در ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ باقی مانده و کم کم صف مدعیان ریاست جمهوری با شعارهای دهان پرکن در حال شکل گرفتن است. انتخاباتی که هنوز تکلیف کاندیداهای قطعی آن مشخص نیست اما از نامزدهای احتمالی آن سخنانی شنیده می‌شود که گویی آنان از سیاره‌ای دیگر می‌آیند و با سازوکارهای واقعی اداره کشور و سیاست‌های کلی نظام آشنایی چندانی ندارند.

از همان دولت اول جمهوری اسلامی که ابوالحسن بنی‌صدر به عنوان "بشارت‌دهنده اقتصاد توحیدی" با شعار "دفاع از عدالت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی" تشکیل داد و نهایتا سر از پاریس و ضدیت با نظام جمهوری اسلامی درآورد تا دولت محمود احمدی‌نژاد که با عنوان "مردی از جنس مردم" وعده "آوردن پول نفت بر سر سفره مردم" را داد اما با بالاترین درآمد نفتی تاریخ کشور، دولتی در آستانه ورشکستی را تحویل حسن روحانی داد، دادن شعارهای عامه‌پسند از سوی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بخش جدایی‌ناپذیری از رقابت‌های انتخاباتی بوده است.

۸ سال قبل؛ از معیشت تا مذاکرات هسته ایهشت سال پیش و در چنین روزهایی در پایان دولت دهم، فشار تحریم‌های سازمان ملل و آمریکا از یک سو و ناکارآمدی دولت و سوءمدیریت محمود احمدی‌نژاد و مدیرانش از سوی دیگر باعث شده بود تا کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری دو موضوع مهم را به عنوان شعار اصلی خود در انتخابات برگزینند. اولی معیشت مردم و اصلاح اقتصاد کشور و دومی تلاش برای حل مناقشه هسته‌ای ایران و به سرانجام رساندن مذاکرات بی‌پایان هسته‌ای.