تند شدن شیب سقوط معیشتی مردم ایران از ابتدای دهه ۱۳۹۰ آغاز شده است، دهه‌ای که کارشناسان از آن به عنوان «دهه سوخته» یاد می‌کنند. اقتصاد ایران در این دهه در همه ابعاد کوچک شد و حالا دهه پس از آن با شرایط بسیار بدتری در حال سپری است. کاهش درآمد سرانه، تضعیف بازار اشتغال و رکودهای تورمی پی در پی، همواره دهک‌های پایین جامعه را یک قدم عقب‌تر برده است. کاهش درآمد سرانه و افزایش تعداد فقرا!!!! (با وجود این همه بدبختی و فقر و فلاکت و زجر و شکنجه روزانه‌ مردم بازهم این بی سوادان بی مخ و نادان بیمار در قصرشان نشستند و می گویند: فرزند بیشتر تولید کنید!!!! با کدام درآمد؟!!! در کدام خانه؟!!! و به گفته امام شنبه لاهیجان! با این درآمد علف هم نمی توانند بچرند!!!!