فیروزه زمانی- در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، هنرمندان سیاهپوست که نژاد و رنگ و جنسیت را در تقاطع با هم سرکوبگر زن طبقه کارگری سیاهپوست می‌دیدند، دست به تجربه‌هایی زدند تا پرده از کلیشه‌هایی بردارند که علیرغم گذشت نزدیک به یک قرن از لغو برده‌داری، سیاهپوستان را به استثمار نژادی- جنسیتی می‌کشاند. «رهایی خاله جِمایمه» از بتی سار، هنرمند آمریکایی به تمثیلی از این کنشگری مبدل شد.

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.