حکومت ایران تاریخچه‌ی سیاهی از سرکوب روزنامه‌نگاران، تعطیلی و توقیف رسانه‌های غیر همسو و طرد هر صدای مخالفی از رسانه‌های انحصاری خود دارد. بازی جدیدی اما سرعت گرفته است. شبکه‌های خانگی نمایش محتوای تصویری بازیگر اصلی هستند. آیا شکستن انحصار رادیو و تلویزیون دولتی ایران را به دست این پلت‌فرم‌ها باید جشن گرفته شود یا فقط انحصار رسانه‌ای، سانسور و محدودیت فرهنگی چهره‌ی جدیدی...

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.