ششم دی ۱۳۶۰، هشت شهروند بهایی (هفت مرد و یک زن) به حکم دادگاه انقلاب اسلامی تهران به جوخه اعدام سپرده شدند. اتهام آن‌ها، اداره جامعه بهایی کشور در شورایی به نام «محفل روحانی ملی بهاییان ایران» بود.  این شهروندان در دادگاهی غیرعلنی و بدون داشتن حق وکیل -حتی تسخیری- محاکمه و اعدام شدند. ماموران اجساد آن‌ها را بدون اطلاع خانواده‌ها و انجام مراسم مذهبی، در گورستان «خاوران» تهران دفن...

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.