یکی از مهمترین وجوه تمایز فقهای سنتگرا و تجددگرا رویکرد آنان نسبت به منابع احکام شرعی است. سنتگرایان عمدتاً دخالت منابع خارج از متون مقدس مذهبی (از جمله عقل) در استنباط احکام شرعی را جایز نمیدانند، ادله احکام را منحصر در قرآن و حدیث میدانند و قائل به خوانشی ظاهری و تحتاللفظی از این منابعند.
← برای متن کامل، اینجا کلیککنید.