روبه‌روی کمپ موریا در جزیره لس‌بوس یونان ایستاده بودم و به سروصدای کودکان که انگار بی‌پناه به حال خود رها شده بودند، نگاه می‌کردم. از هر سنی، کودکی در حال دویدن بود. تنها یا دست در دست مادری که معلوم نبود در این ازدحام جمعیت، از کجا به کجا می‌رود. کودکانی که باید در حال فراگیری و آموزش باشند، حالا در جزیره‌ای حبس شده‌اند یا در آتن، چشم‌انتظار آینده‌ای نامعلوم هستند. خیره به...

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.