این که برای مقابله با ماهواره، به جای شناخت مدیا و نیاز مخاطب، ساخت برنامه‌های تلویزیونی جذاب و شرکت در رقابت، ترجیح داده میشه که دیش ها رو با لگد از پشت بوم به پائین هدایت کنن… این که برای گسترش فرهنگ حجاب، به جای ایجاد عشق و علاقه و‌ فعالیت های تبلیغاتی جذاب، ترجیح داده میشه که دختران رو با لگد به داخل ون هدایت کنن… این که برای کنترل جمعیت سگ های ولگرد، به جای عقیم سازی و ایجاد مراکز نگهداری یا حمایت از پناهگاه‌های موجود، ترجیح داده میشه که سگ ها رو با گلوله به اون دنیا هدایت کنن و… نشون میده که عملکرد سیستم در تمام این سالها، نه بر پایه مغز، که فقط بر پایه عضله استوار بوده.
سیستمی که بر پایه مغز عمل میکنه، از تجربیات ناموفق خودش درس میگیره و مجدداً تکرارشون نمیکنه و مسیر های جدیدی رو برای رسیدن به هدفش تجربه میکنه، ولی سیستمی که بر پایه عضله استواره، محکوم به تکراره. تکرار بیش از چهل ساله روش‌هایی که شاید باعث تقویت عضلاتش شدن، ولی هیچ وقت به نتیجه دلخواهش منجر نشدن. چنین سیستمی اونقدر به حجم عضلات خودش میباله که براش تبدیل به هدف میشه و هدف اولیه اش رو فراموش میکنه. اونقدر شیفته برجستگی‌های خودش میشه که از خشم و نارضایتی که میکاره غافل میشه. اونقدر احساس پیروزی میکنه که باختن خودشو نمیبینه.
پ.ن اول: در هیچ نقطه از دنیا و در هیچ مقطعی از تاریخ، هیچ عضله‌ای موفق به تغییر هیچ مغزی نشده.
پ.ن دوم: تنها ارتباط عکس با متن اینه که این نظرات مال آدمیه که توی تصویره.