دوسال پیش در چنین روزهایی اهورایمان را ۷ ماهه باردار بودم.دعوت شده بودم به جشنواره‌ی تیرگان در تورنتو و برای حضور در جشنواره بسیار مشتاق بودم و تمام جوانب و مقدمات برای رفتنمان را هم بررسی کرده بودیم.ما موضوع محل تولد اهورا بود.ما ساکن دبی بودیم و دکتر ایرانی‌ام خانم دکتر رئوفی‌چون فرشته‌ای درکنار آن‌ماههای من. پس در واقع سه‌جای دنیا حق انتخابمان برای زایمان‌بود. وطنمان. محل سکونتمان . کانادا.
وقتی به انتخاب کانادا می‌اندیشیدم به تنها چیزی که لحظه‌ای فکر نکردم قضاوت مردم بود.به احساسات وطن‌دوستانه‌ی خودم و ایمان که تمام عمرمان سرمشق کارهایمان بود، نیزهم.هیچ پدری و مادری حق ندارد فرزندش را به احساسات وآرمان‌های خودش محکوم کند و تنها چیزی که وظیفه‌ی مادری‌ام بود خواستن بهترین‌ها برایم فرزندم بود.
این دودلی ادامه داشت تا روزی که با کمک آقای مصطفی‌عزیزی‌که هرجا هستند به سلامت باشند، آقای احساسی نماینده‌ی ایرانی پارلمان کانادا تماس گرفتند وگفتند که مدارک لازم برای اخذ ویزای مادر اختیارسفارت قرار خواهندداد تاما یک‌ هفته‌ی بعد در مراسم حاضر باشیم.
با ایمان ساعتی هم‌اندیشی کردیم.
بی‌تعارف اگر نظام آموزشی ایران تا چندسال بعد همین باشد و فشارها همین،انتخاب ما این نیست که فرزندانمان در محیطی درس بخوانند که نمایندگانش نگران شادی بچه‌ها هستند جای نگرانی برای امکانات تحصیلی و استعدادیابی و آموزش‌های جنسی.پس شاید اصلن انتخاب فرزندانمان شبیه پدرو مادرشان نباشدکه بخواهند جوانی‌شان را برای آبادی سرزمینشان قربانی کنندو اول پی آبادی خویش باشند،که آبادی خویشتن اولیت دارد برای آبادی وطن،که اصلن لازمه توسعه‌ی جمعی، توسعه‌ی فردی‌ست.ما از رفتن به کانادا صرف‌نظر کردیم چون بزرگترین سرمایه‌مان درزندگی هویت و ریشه‌هایمان بود که نخواستیم از فرزندمان دریغش کنیم. که هرکجای این جهان پا گرفت ریشه در سرزمینش داشته باشدودر میان شادی وشور خانواده واقوام چشم به دنیا بگشایدو با جشن وسرور، پای در این جهان پر از تنهایی و غم بگذارد.هرچند خاطره‌ی خوشی از زایمانم در ایران و تیم پزشکی و برخوردشان که ساعت‌های طاقت‌فرسایی را گذراندیم و هنوز بعد از دوسال درگیر آسیب‌های ناشی از اشتباهات آنها هستم، ندارم اما ما از انتخابمان خوشنودیم نه به خاطر وطن‌دوستی‌ و آن شعرهای میهنی،برای آنکه این بزرگ‌ترین اتفاق زندگی‌مان را در خانه وکنار خانواده‌مان رقم زدیم.
بیش ازآنکه مهم باشد فرزندمان در کدام زمین به دنیا می‌آید مهم‌است که درچه خانواده‌ای متولد و تربیت می‌شود.
آباد‌و بی‌فضاوت کنیم خویشتنمان‌را.
هیلاصدیقی