نزدیک به دو سال است که پسرم را ندیدم. محدودیت ویزایی که دولت آمریکا برای ایرانیان ایجاد کرده شامل حال من شده نه آقازاده‌ها و وابستگان نظام که خانواده مرا در ایران گروگان گرفته‌اند و خانواده‌ی خودشان را آزادانه به آمریکا می‌فرستند. اما من همصدا با کارگران و کشاورزانی که دی‌ماه به خیابان آمدند و‌فریاد زدند دشمن واقعی‌شان کجاست، یاد گرفتم که برعکس آقازاده‌هایی که نه با فقر زندگی کرده‌اند و نه با غربت و دوری و گروگان‌گیری خانواده‌های شان دست و‌ پنجه نرم کردند، متهم ردیف اول آوارگی ایرانیان را جمهوری اسلامی بدانم.
چرا؟
چون اینجا در آمریکا به محدودیت ویزایی و تراول بند نقد کردم، به خشونت پلیس هم نقد کردم و گزارش تلویزیونی ساختم اما سربه نیست نشدم. وقتی وزیر امور خارجه آمریکا مرا دعوت کرد تا در دفتری که وزیران امور خارجه کشورها با هم دیدار می‌کنند حضور یابم، باز هم خودم را گم نکردم که زبان به مدح و ستایش بگشایم از جنسی که خبرنگاران وطنی که به مدح و‌ ستایش ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی مشغول‌اند، من در دیدارم با آقای پمپئو دچار ترس و یا کیش شخصیت نشدم، صدای مردمی شدم که نه جنگ می‌خواهند و نه جمهوری اسلامی اما آماج حمله‌ی اصلاح‌طلبانی قرار گرفتم که به جمهوری اسلامی شکنجه و اعدام و زندان رای می‌دهند اما خودشان را طرفدار صلح می‌دانند. در برابر نقد دوستان شریف و منصف نایستادم و از آنان یاد می‌گیرم اما در برابر حمله‌های کسانی سرشار تئوری توهم توطئه و تهمت و تحقیر هستند سربلندم. دلم گاهی وقت‌ها از دلتنگی برای خانواده‌ام چنان چنگ می‌گیرد که نفس کشیدن برایم سخت می‌شود ولی خجالت می‌کشم که انگشت اعتراضم را فقط برای محدودیت مهاجرتی خودم و پسرم بالا ببرم بی‌آنکه حتی یک بار هم که شده نامه‌ای به خامنه‌ای و دولت جمهوری اسلامی بنویسم و بگویم جنگ اصلی را شما به ما ملت ایران تحمیل کردید. دلم برای اینکه مادرم را تماشا کنم، برای اینکه دست‌هایش را لمس کنم چنگ می‌گیرد، قلبم مچاله می‌شود از دلتنگی ولی چندین هزار ایرانی را می‌شناسیم که هرگز نتوانستند خانواده‌های شان را در آغوش بکشند به جرم آنکه منتقد و‌مخالف جمهوری اسلامی بودند؟
ایرانیانی که زیر خروارها خاک دفن شدند و بعد دعوت شدند که بروند پای همان صندوق‌ها و میان سرکوب‌گران و شکنجه‌کنندگان خویش، یکی را برگزیند.
من حتی در مصاحبه با فاکس نیوز همان رسانه‌ای که ظریف با آن مصاحبه کرد هم گفتم اگر فردا آمریکا و ترامپ هم با جمهوری اسلامی دست دهند، حقوق بشر چه خواهد شد؟ جمهوری اسلامی قلب میلیون‌ها تن از ما را مچاله کرده.