#سحر_خدایاری در کنار پدرش، عکس‌هایی که دوستانش برایم فرستادند و می‌گویند او دختری مهربان آگاه و شاد بود. دختری که بی‌تفاوت نبود، زورپذیر نبود، دختر تمام ایران است.
نامه‌ام به پدر داغدار سحر خدایاری که در تلویزیون گفت عاشق ولایت و رهبر و نظام هستم و از مسیح علی‌نژاد ناراحتم و‌گفت عکس های بی‌حجاب از دخترم منتشر می‌کنند با آبروی ما بازی می‌کنند؛ پدر! سحر‌ شما مثل میلیون ها زن ایرانی از تک تک این کلمه‌‌ها خسته بود، از نظام، از ولایت، از مردسالاری، از حجاب اجباری، از مصاحبه‌های اجباری از استادیوم‌های صد‌هزارپسری، از پدران و برادرانی که به هر دلیلی پشت دختران و خواهران‌شان را خالی کردند تا تنهایی برای حقش تلاش کند. سحر منم، سحر میلیون‌ها زن ایرانی خسته از واژه‌هایی مانند «آبرو» است که برخی از پدران مان فکر می‌کنند انتشار عکس‌های بی‌حجاب یعنی بازی کردن با آبروی خانواده.
کدام آبرو پدر ! آبروی ایران را تار موی من و سحر نمی‌برد، آبروی ایران را رهبران فاسدش می‌برند که پول مملکت را به غزه و لبنان و فلسطین و سوریه می‌فرستند به کشورهایی که در آن زنان حق انتخاب حجاب، حق رفتن به استادیوم، حق رقص و شادی دارند اما همین رهبران ما زنان ایرانی را به خاطر اینکه همین حقوق ساده را طلب می‌کنیم خراب و فاسد و روانی و عصبی و جاسوس خطاب می‌کنند.
آبروی ایران را جمهوری اسلامی برده که یک ملت را گروگان گرفته و به کارگرانش که به خاطر نان اعتراض می‌کنند حکم سنگین زندان می‌دهد اما به مفسدان و اختلاس‌گران و قاتلان صندلی قدرت! اتفاقا کسانی چون سحر #دختر_آبی به این ظلم و فساد اعتراض می‌کنند برای ایران آبرو می‌خرند.