از دو سه روز پيش كه اين هشتگ فرزندت كجاست رو براى مسئولين راه انداختين، بغض داره خفه ام ميكنه و عرق شرم از صورتم پاك نميشه. حالا خيالتون راحت شد؟ همينو ميخواستين؟ الان از خودتون راضى هستين كه مجبورشون كردين اعتراف كنن كه همه فرزندانشون ساكن ايران و كارمند دون پايه و فقير و كارتن خواب و بدبخت و بيچاره و مفلوك هستن؟ خوشحالين كه آبروشون جلوى در و همسايه و فك و فاميل رفت؟ اين طفليا يه عمر صورتشون رو با سيلى سرخ نگه داشته بودن كه يه روزه بياييد گند بزنيد توش؟ شرم بر شما... آقا من از طرف اين مردم بى چشم و رو ازتون معذرت ميخوام و خواهش ميكنم ديگه بيش از اين ما رو خجالت ندين و به فكر آينده فرزندانتون باشين. گناه كه نكردن فرزند شما شدن. آفرين. حالا هم پاشيد يه آب پرتغال براشون بگيريد، روشون رو ببوسيد و يكم پول بذاريد توى جيبشون، برن واسه خودشون ... ببخشيد... ديگه نميتونم ادامه بدم... اشك امانم رو بريده... پ.ن: شقايق دو سه روز پيش اين عكس رو ازم گرفت، گفت شبيه آقاى كيميايى شدى... البته ورژن جلفش