مامان!...
چرا نامه هاش رو بهم نمى دادى؟...
چرا اون موقع كه عاشق بودم نذاشتى عاشقى كنم؟...
تو كه مى دونستى يه روز عاشقى از يادم مى ره.چرا اون روزا كه يادم بود ، ازم گرفتيش؟...
چرا فكر مى كردى من هيچوقت بزرگ نمى شم؟...
چرا مى گفتى تو هيچ وقت بزرگ نمى شى؟...
چرا من همين الان فكر مى كنم كه بزرگ نشدم؟...
چرا با اينكه هنوز بزرگ نشدم ، ديگه احساس عاشقى نمى
كنم؟...
/جلال تهرانى/.....................
نمايش #فصل_شكار_بادبادكها
مرداد ٩٤ سالن اصلى تئاتر شهر ( هر سال مرداد ياد اجراى اين مونولوگ ميوفتم به قلم جلال تهرانى كه بسيار ظريف و عجيب مرور مى كرد ايرانم را مرور مى كردم خودم را و عجيب تر اجراى اين نمايش بود در صحنه ايي عظيم،انگار بادبادكى بزرگ بودم كه به گل نشسته كه دورتا دور ميله هاى آهنين محاصره ام كردند و اجازه ى پرواز نبود )