.
من برخی انتقادات داشته‏‌ام و در نوشته‏‌های خود هم تصریح کرده‏‌ام که مراجع، فوق انتقاد به مفهوم صحیح این کلمه نیستند، و معتقد بوده و هستم هر مقام غیرمعصومی که در وضع غیرقابل‌انتقاد قرار گیرد، هم برای خودش خطر است و هم برای اسلام. .
البته تزکیه نفس نمی‏کنم‏ (و ما ابَرّی نَفْسی ان النفس لامّارة بالسّوء) اما این قدر می‏دانم که همواره زبان خود را از زشتگویی خصوصا نسبت به طبقه مراجع، حتی نسبت به آنهایی که از آنها به شخص من بدی رسیده است، حفظ کرده‏‌ام.
.
ضمن اینکه مانند عوام فکر نمی‏کنم که هر که در طبقه مراجع قرار گرفت مورد عنایت خاص امام زمان (عج) است و مصون از خطا و گناه و فسق است. اگر چنین چیزی بود، شرط عدالت بلاموضوع بود. .
✍️ (پاسخ‌های استاد مرتضی مطهری به نقدهایی بر کتاب مسئله حجاب، ص۸۰)
.
هر وقت یک نفر روحانی بخواهد حتی در مورد رسوم و عادات عوامانه انتقاد کند ناراحت می‏شوند و با تأسف می‏گویند اینها ضرر دارد و فوراً می‏گویند: این حرفها تف سربالا است. .
من این منطق را منطق «تف» می‏نامم و نام دلیل آنها را «برهان تف» گذاشته‏ام. دیده می‏شود دلیلی جز دلیل تف ندارند. .
اینها نمی‏دانند انتقاد، اصلاح و رفع عیوب است. اگر عیوب دستگاهی انتقاد نشود امید اصلاح در آن نیست و اگر اصلاح نشد مانند پیکر بیماری که بیماری‏اش معالجه نشود آن بیماری آن پیکر را از پا در خواهد آورد. .
✍️ (یادداشت‌های استاد، ج ۱، ص۲۷۳)