به همین پاییزی.
برای من پاییز یعنی زندگی زیبا و بی دعوای رنگها کنار یکدیگر بی آنکه هیچ رنگی به رنگی دیگر برتری داشته باشد. تنها چیزی که یک رنگ را زیبا می کند فقط و فقط بودن در کنار رنگی دیگر است. خوب نگاه کن اگر غیر از این بود آنوقت هر چه دلت خواست به من بد و بیراه بگو. سراغ ندارم کسی را که به این همه رنگ و این همه هماهنگی و همزیستی زیبای پاییز بد بگوید، خب کار سختی نیست همین را در جامعه هم اجرا کنید. چرا به متفاوت بودن آدم ها و عقیده ها و لباس ها و شکل و ظاهر آدم ها به همین شکل نگاه نمی کنید که به دلیل متفاوت و رنگارنگ بودن است که جامعه و جهان را زیبا تر می کند؟

پیامبر من پاییز است که فرمان نمی دهد همه یک رنگ شوند ، همه یک شکل شوند همه به یک قبله بایستند و همه برای همرنگ شدن، رنگ حقیقی خویش را پنهان کنند.
هر برگی به رنگ خودش است نه همرنگ جماعت و همین پاییز را زیبا کرده.
حتی تمشک هم به سیاهی و سرخی اش فخر می فروشد و مزه می کند زیر دندانِ پاییزی ما.

گاهی فشار افکار عمومی، گاهی فشار قانون، گاهی فشار خانواده گاهی ترس از قضاوت دیگران و خودسانسوری تو را به جایی می رساند که اگر همرنگ «برخی» ها نشوی، خانه خرابت می کنند با کلمات آلوده شان تا تو را همرنگ خودشان کنند. این در حالیست که ما خودمان هم درسته که برگ نیستم اما در فصل های مختلف زندگی مان رنگ عوض کردیم پس به دیگران هم فرصت زیستن رنگارنگ یا داشتن عقاید متفاوت را بدهیم و مدام در زندگی شان نلولیم و نخواهیم که دقیقا شبه به ما شوند و اگر نشدند به سمت شان سنگ یا همان انگ پرتاپ نکنیم. دارم از لذت رنگ ها می گویم. قرار نیست برای لذت از رنگ خودمان، همه رنگ ها را زیر سوال ببریم. می شود سیاست پاییز را نه به معنای برگ ریزانش بلکه به معنای ناهمگونی رنگها و زیبایی اش گاهی به سیاست آدم ها نیز بدل کرد.
....