روزی روزگاری مریخ رو دوست دارم، چون دنیاش رو از بچگی زندگی کردم و میشناسمش. چون کار کردن با پیمان برام همیشه لذتبخش و هیجان انگیزه. چون دارم بعد از هشت سال ننوشتن، کاری رو مینویسم که واقعاً داره پخش میشه. چون کنار گروهی هستم که واقعاً دوسشون دارم.
پ.ن اول: جای سیامک توی گروه بازیگرا خیلی خالیه، چون میدونم چقدر این فضا رو دوست داره. جای خشایار هم توی گروه نویسنده ها خالیه…
پ.ن دوم: به شدت حس میکنم که این کار جای خودش رو توی دل مردم باز میکنه و دیده میشه و در یادها میمونه.
پ.ن سوم: نیرو در کنارتان باد…