این روزها هر چقدر حکومت به من و خانواده ام زخم زد، از مردم خوب ایران جز مهربانی ندیدم…این کاریکاتورها را ببینید چقدر همدلی زیباست. تا روزی که خانواده بزرگم در زندان هستند من هم صدای شان خواهم بود. سکوت نخواهم کرد تا روزی که صباها، یاسمن ها، مژگان ها، منیره ها، آتنا ها، فرنگیس ها و سهیل ها، شهنازها و نرگس ها و مریم ها و علی و لیلا ها آزاد شوند….به اندازهی توانم گلوی زخمی میلیون ها ایرانی خواهم بود که همانند برادرم اسیر یک #حکومت_گروگانگیر شده اند، روزی ساکت می شوم که ایرانِ ما از چنگ گروگانگیران آزاد شود آن روز همه با هم سرود آزادی خواهیم خواند....