ما مجرم نیستیم. زن بودن و حق انتخاب داشتن جرم نیست.
درمبارزه خشونت پرهیز، ما در تعاملی اجتماعی مشارکت میکنیم که در آن همه میتوانند رشد کنند. مارتین لوترگینگ در« قدم زدن به سمت آزادی» مینویسد : در داستان تحریم اتوبوسهای شهر مونتگومری، وکیل شرکت اتوبوس شهری درخواست سیاهان برای توقف جداسازی را رد کرد و دلیل آن را اینطور توضیح داد که اگر به درخواست آنان پاسخ مثبت می دادیم آنها در مورد پیروزی بر سفیدپوستان خودستایی می کردند و لاف می زدند و این قابل تحمل نبود. لوترکینگ می گوید: در یک جنبش خشونت پرهیز ما باید از وسوسه برنده شدن در میدان دوری کنیم و برای ارضای غرور خود در مبارزه شرکت نکنیم. با استفاده از این دیدگاه لوترکینگ، توجه داشته باشیم که هدف ما در یک برخورد خیابانی بازنده نشان دادن یا شکست کلامی یا فیزیکی آدمهای عادی طرف مقابل نیست. هدف ما همراه کردن حداکثر ممکن افراد است. حتی، در صورت امکان، آنهایی که به ما حمله می کنند یا تذکر می دهند. پس تلاش کنیم تا هر برخورد را به شکلی اداره کنیم که طرف مقابل و تماشاچیان وادار به احترام یا تایید هدف ما شوند .آنها را با روش خود تشویق به شنیدن پیام خود ، فکر کردن، آموختن و همدلی با خود کنیم.
به تذکر دهندگان مسن قبل از هر چیز یادآوری کنیم که آنها مانند پدر و مادر ما هستند و باید برای حق انتخاب ما احترام قائل باشند همانطور که ما برای انتخاب پوشش آنها احترام قائل هستیم. حتی اگر پرخاشگری کردند خونسرد بمانیم. به آنها تاکید کنیم نگرانیشان را درک میکنیم. اگر آرام گفتگو کرد با دقت گوش کنید. اگر پرخاش کردند آنها را دعوت به نشستن و آرامش کنید و از سلامتیشان مطمئن شوید. سپس بگویید خوب است کمی حرف شما را هم گوش کنند و برایشان از حق انتخاب خود بگویید.

بپرسید دقیقا چه چیز در مورد حجاب اختیاری او را نگران میکند. اگر فریاد کشید با آرامش نگاه کنید تا آرام شود و بگویید هر وقت آرام صحبت کرد با هم گفتگو می کنید. اگر در مورد قانون گفت به او بگویید قوانین ساخته بشر است و قابل تغییر. به او اطمینان دهید که آزادی حق انتخاب در پوشش ضدیت با انتخاب او نیست.

اگر با گشت ارشاد مواجه شدید حتما به دوربین فیلمبرداری مسلح باشید. از مردان دعوت کنیم که ما را حمایت کنند تا در خیابان تنها به خاطر حق انتخاب‌مان مورد بی‌احترامی قرار نگیریم.