گاهي اوقات همين كه يك رفيق داشته باشي براي همه زندگي كافيه. بهش زنگ زدم، لس آنجلس بودم، گفتم داروي ضد اضطرابم تموم شده و حالم داغونه، گفت من همين الآن مي رم بروكسل و برات مي فرستم. بعد گفت منم هفته قبل همين حال رو داشتم. فكر مردم واقعا گناه ما چيه؟ جز اينكه يك مشت اراذل و اوباش مي خوان صاحاب مملكت بشن كه وقتي آمريكا حمله كرد، مثل گاو هولشتاين تسليمش بشن و همين؟