«زیبایی همان چیزی است که ما را به شگفتی وا میدارد، احساسی عمیق برمیانگیزد و گاه روح را تسخیر میکند.»
افلاطون در کتاب «ضیافت»، زیبایی را بازتابی از ایدهای «جاودانه» میداند که نه تنها در جهان مادی، بلکه در مرتبهای فراتر از واقعیت فیزیکی حضور دارد. اما آیا این نگاه ایدئالیستی برای توضیح پیچیدگیهای زیبایی کافی است؟
← برای متن کامل، اینجا کلیککنید.