چه خبر از سهیلا گلستانی و حمید پورآذری که نمایش‌هایی ماندگار و بی‌غرور، آرام و خونگرم ساختند.  از نهانخانه‌ها خبر می‌رسد، دفتر دفتر شعرهای شبانه که به پرواز در می‌آید،  قصه‌هایی که فقط عاشقانه نیست. نمایش‌هایی که یک دونفری در خانه‌هایشان تمرین می‌کنند. راستی می‌دانید از قافله شاعران سوخته دل، مفتون امینی همین هفته رفت. چندان که سایه، یا رویایی و بکتاش جوان.  

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.