حسین آتش ــ از مادر سرپرست خانواده جویای احوال زندگی‌اش می‌شوم. با تبسم که حاکی از درد است و گفتن این حرف که «غریب روزگار ندارد»، قفل دلش باز می‌شود. این یادداشت روایت او است و دیگر اعضای خانواده کسانی که روزگاری در ارتش افغانستان سرباز بودند اما یک سال پس از سقوط کابل،‌ هنوز هیچ راهی برای امرار معاش نیافته اند.

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.