یادش بخیر، وقتی تو عراق برای اولین بار از دهن سرباز کرد شنیدم که من رو می برن اسایش، فکر می کردم اسایش جایی برای اسودن و یه چیزی مثل آسایشگاه خودمون تو ایران هست ولی بعد از اولین چک و خوندن کلمه ی " بندی خانه" فهمیدم همچین هم قرار نیست اسایش داشته باشم و صدای دهل از دور خوش است و با اجازتون بدون کوچکترین جرمی ۶ ماه تمام در بندی خانه هایی سر کردم که هنوز بعد از ۱۵ سال افسردگیش دست از سرم بر نداشته!