پس فتوشاپی نیستن؟!

زمانی که صدام شهرهای مهم کشور رو با موشکهای آپگرید شده اسکاد خودش شخم میزد و ایران هم که از همون موقع تحریم بود (تا بلکه صدام بتونه کار ایران رو تموم کنه). اون موقعی که همین آلبانی نشینها زیرخواب صدام شدن و در مرزهای غربی هم وطنانمون رو سلاخی کردن تا نوچه های خوبی برای صدام باشن بچه های غیور این خاک تنشون رو سپر بلا کردن و تکه تکه شدن تا یه وجب ازین خاک مقدس به دست نامحرم نیفته. همون موقع ها پیرفرزانه ایران زمین خامنه ای بزرگ با غرور پشت تریبون ایستاد و رو به ملت زخم خورده ایران با تحکم فریاد زد که روزگاری رو میبینه که هیچ قدرت بزرگی جرات چپ نگاه کردن به این خاک مقدس رو نخواد داشت. همه فکر کردن که خب این حرفها یه دل خوش کنکی برای مردم دل شکسته ایران هست ولی نه خیلی جدی تر ازین حرفها بود خامنه بزرگ نشون داد که چرا لایق لقب رهبر عظیم الشان ایران هست. دلیلش این هست که این بزرگمرد در همون روزگار تحقیر ایرانیان، در پیش روی خودش بزرگی ایران رو میدید و صرفنظر از همه فشارها و مخالفتها جز آن تصویر بزرگ چیزی برای ایرانیان ندید و نترسید. رهبری یعنی همین داشتن ویژن در مسیری روشن و ثبات قدم صرفنظر از سختیهای راه. درود بیکران بر اراده و درایت فراوان تو مرد بزرگ تاریخ ایران که ایرانیان رو از خاکستر خودشون بلند کردی و تازه مردمان رقص سماع ایران رو در دو دهه آینده خواهند دید.