"فهمیدم که دنبال یه گردن برای طناب‌شون میگردند…"

"اگه من اعدام شدم، همه بدونن که تو قرن بیست و یکم با این‌همه هزینه و سازوکارهای حقوق بشری و سازمان ملل و شورای امنیت و غیره، یه انسان بی‌گناه در حالی که با تمام توانش تلاش کرد و جنگید تا صداش رو بشنوند، اعدام شد."

هم‌میهنان داغدارم،

نوید، فرزند همه ما، برادر همه ما، دوست و همشهری و یار همه ایرانیانی بود که بغض‌شان را در خیابان فریاد کرد. به مادر و خانواده نوید می‌گویم: شما تنها نیستید؛ من نیز امروز فرزندی را از دست دادم. هر آنکه دل در گرو ایران و رهایی ایران دارد،‌ عزادار نوید‌ افکاری است.

"پهلوان نوید" دوشادوشِ هزار یارِ قهرمانش در خیابان با شهامت و آگاهی در برابر اهریمنِ تا دندان مسلح ایستاد. صدای او صدای ایران بود و گناه نابخشودنی‌اش آرزوی فردایی بهتر برای کودکان سرزمین‌مان. رویای نوید، پایان تبعیض، تحقیر، ظلم و فساد بود، بازگشتِ عظمت ایران و ایمان به فردایی متفاوت از امروز.

سران حکومت اسلامی بدانند که با قتل و دفن شبانه جوانی بی‌گناه، و محروم کردن مادرِ دردمندش از آخرین ملاقات، صدای اعتراض ملتی به-تنگ-آمده را خاموش نخواهند کرد. از هر نوید بر-خاک-افتاده، هزاران نوید در هر کوی و برزن این سرزمین مقدس خواهند رویید.

تاریخ اما گواهِ پیروزی عشق بر نفرت، نور بر تاریکی و زندگی بر مرگ است. نوید ما زنده است چرا که قلب میلیونها جوان ایرانی هم، برای آزادی و عظمت ایران می‌تپد. نوید زنده است چرا که ایران زنده‌ است.

ایران و ایرانی تا ابد وامدار شجاعت قهرمانانه شریف‌ترینِ فرزندان خود، نوید و نوید‌ها خواهد بود.

نوید به خیابان آمد تا ایران بماند! ایران خواهد ماند چرا‌ که راهش ادامه دارد.

جاودان باد نام قهرمانان رهایی‌ ایران

رضا پهلوی