پرگار؛ نوستالژی چیست و چه نقشی در سیاست دارد؟

قیصر کجایی، مردمو کشتن! این شعار یک بیان خلاق نوستالژی در سیاست ایران است. این شعار زمانی داده شد که دوستداران ناصر ملک مطیعی پیکر او را در خیابان های تهران تشییع کردند. در این مراسم خاطره‌ی شیرین بازی های ناصر ملک مطیعی و غم از دست دادن او یک فضای نوستالژیک ایجاد کرد و به دلیل تحریم او در سینما و سیمای جمهوی اسلامی این نوستالژی به سرعت سیاسی شد و خود را در شعار گفته شده نشان داد. نوستالژی حس و خاطره ی پرتناقضی ست چرا که غم از دست دادن چیزی را با شادی ناشی از تصور ماندگاری آن چیز در درون ما، می آمیزد و به این ترتیب معجونی ایجاد می کند که در آن غم و شادی از هم قابل تمیز و تشخیص نیستند. نوستالژی غالبا در حوزه ی روانشناسی فرد به کار می رود اما نگاهی به تحولات ایران نشان می دهد به چه عرصه ی مهمی برای بیان احساسات و عقاید عمومی بدل شده است. اما نوستالژی در سیاست ایران چگونه کارکردی دارد؟ آیا آرزومندی آنچه که در گذشته بوده و خاطره ای شیرین ایجاد می کند سکوی مناسبی برای طرح خواست های آزادیخواهانه و عدالت طلبانه هست؟
← لطفاً ثبت‌نام کنید یا واردشوید و نظر خود را اضافه کنید.