صبح چهارشنبه‌تون سپید...
مارتین لوترکینگ می گوید "زمانی فرا می رسد که سکوت خیانت است."
نزدیک چهل سال سکوت کردیم با تصور این که حجاب اولویت مردم نیست. این سکوت کم کم وادارمان کرد که باور کنیم حقی نداریم. این سکوت باعث شد که مردان زیادی هم تصور کنند ظلمی که به ما می رود امری طبیعی است. این اگر خیانت به خود،جامعه و فرزندانمان نیست پس چیست؟ این اگر محروم نگه داشتن نیمی از جامعه از بدیهی ترین حقوقشان نیست پس چیست؟
حالا داریم خیلی چیزها را همزمان یاد میگیریم. حق شهروندیمان به عنوان یک زن تنها یکی از انهاست. همزمان ، داریم می آموزیم که چطور می توان در یک حرکت جمعی در کنار هم کار کرد. چطور میتوان فرهنگ جامعه ای که بخاطر فشار سالهای طولانی زخم خورده، عصبی ، بی تحمل و منفعل شده تغییر داد و به جامعه ای صبور ولی عملگرا تبدیل شد.