این عکس با چشمان بسته، تنها عکسی است که من با یکی از شرکت کنندگان کنفرانسی که پارسال در سئول برگزار شد دارم. او اهل کره شمالی بود، به کره جنوبی فرار کرده بود و سال‌ها بود برای دانستن سرنوشت پدرش که یکی از هزاران زندانی سیاسی ناپدیدشده در این کشور است، کمپین می‌کرد. این روزها که مذاکره بین کره شمالی و آمریکا در صدر اخبار دنیاست، مدام به او و بقیه شرکت‌کنندگان کره‌ای آن کنفرانس که همگی قربانی نقض حقوق بشر و مانند من، تبعیدی بودند فکر می‌کنم. به این‌که این روزها آن‌ها چه حسی دارند از که هیچ‌کس از جنایت‌های رهبر کره شمالی و اسلافش سخنی نمی‌گوید. اين كه همه، به دنبال صلح و کنترل برنامه هسته‌ای کره شمالی هستند بی‌آن که سخنی از روشن شدن حقیقت در خصوص صدها بازداشتگاه و شکنجه گاه و گور جمعی و ... در سراسر این کشور و برقراری عدالت در حق قربانیان و بازماندگان این فجایع در میان باشد.