حقیقت این است که طی تقریبا یک قرن اخیر که حکومت مرکزی در ایران شکل گرفته است، اساسا اقلیت های ساکن حاشیه سرزمین ایران از امکانات اقتصادی و سیاسی برابر برخوردار نبودند. این موضوع قابل کتمان نیست که بخش بزرگی از درآمد کشور چه در دوران ضعف اقتصادی و چه در دوران شکوفایی، به مرکز کشور سرازیر می شد.

← برای متن کامل، اینجا کلیک‌کنید.