کنایه شاه از جهت جایگاهش بهعنوان پادشاه کشور از منطق سیاستورزی بسیار دور بود. رتوریک او فارغ از تحریف اپوزیسیونش، مهر تاییدی بود بر شخصیسازی سیاست توسط شاه. چنانکه مخالفانش نیز مسئله ایران را با نفرتپراکنی ضد شاه شخصیسازی کردند. حکمران در اوج احساس قدرت نمیبایست مخالفانش را تحقیر کند یا دست کم بگیرد. آن روی سکه این زبان گزنده ضد مخالفان در دوره قدرت، آن زبان نوازشگر بهنفع...
← برای متن کامل، اینجا کلیککنید.